2010'un Son Kahvaltı Sofrası

ÜLKÜ ve AYTAÇ İÇİN HAZIRLADIĞIM SOFRA...
Böyle giderse; blogda “Ülkü’nün Tarifleri” ve “Ülkü-Aytaç Sofraları” diye bir kategori açmam gerekecek. :)
Şöyle bir baktım da epey bir yazı olmuş, hem bizim evde hem onların evinde kurulan sofralar ile.
Ülkücüğümle, yılsonu yoğunlukları nedeniyle uzun zamandır görüşememiştik, bir anlamda hasret giderdik.
Özellikle Aytaç sayesinde, yine bol kahkahalı, kahvaltı ile başlayıp, akşam yemeği ile süren, keyifli, filmli, mısırlı bir gün oldu bizim için.
Sofrada –her zaman olduğu gibi- fazla bir çeşit yok :) Klasik kahvaltı.
Ama eşimin çektiği ve benim çok sevdiğim fotoğraflar olunca elimde, sizinle paylaşmadan duramam biliyorsunuz :)

Soframızdaki; mantarlı biberli omlet ve patates toplarının tariflerini ayrı yazılarda vereceğim.
Anlayacağınız bu yazı; bol fotoğraflı az cümleli bir yazı olacak :)



Peynir tabağını Malatya’dan sevgili Gülce Hanım’ın hediye olarak gönderdiği, gün kurusu kayısılar -daha doğrusu kalanları- ile süsledim. Yeri gelmişken Gülce hanım’a bir kez de buradan çok ama çok teşekkür etmek istiyorum.
Gönderdiği; lokumlar, cevizli sucuklar, cezeryeler, kısaca tüm ürünler şahaneydi!
Diyebilirim ki ben bugüne kadar –Mısır çarşısından da aldıklarım dahil- cevizli sucuk yememişim!
Koca koli neredeyse 24 saat içinde tükendi. :) Kendisine sürekli sipariş verebilmek için, iletişim bilgilerini istedim ama henüz göndermedi, buradan da çağrı yapmış olayım.
Bilgiler gelir gelmezde sizinle paylaşırım, eminim sizde sipariş verirsiniz kendisine.







Ülkü’cüğüm; getirdikleri pastane ürünlerini, bana yeni yıl hediyesi olarak getirdiği servis tabaklarına kendisi dizdi :) Tamamen bir; “kendin al, kendin süsle” durumu yani :)



Tarifini daha önce verdiğim; Baharatlı Tereyağ..



Münevver Ablacığımda tattığımdan beri; akşam yemeği ve kahvaltı dahil hiçbir soframdan eksik olmayan :) Çeşnili Zeytinyağ…



İşte bu fikri çok sevdim!
Fondü alışkanlığımız pek olmadığı için, uzun zamandır dolapta kutusunun içinde bekleyip duruyordu garibim. Bu fikirle kendisini aktif olarak mutfağa kattım :)
Çocukken, Pazar kahvaltılarında babamın en çok uyarı yaptığı konuydu bu; yağı donan sucuk konusu…
Çatalı, tavanın kenarına sertçe vurarak; “önce sucuk yiyin, yağı donuyor” der dururdu :)
Şimdi gülerek anlatıyorum ama o zaman gayet ciddiye aldığımız, hafiften korku ile sucuğu yediğimiz bir uyarı idi bizim için :)
Bu fikirle kahvaltı boyunca canımız ne zaman isterse o zaman bir dilim sucuk attık ağzımıza :)
Sizlere de öneririm efendim…



Sofrada kullanılan; yemek takımı; Karaca....
Sürahi, su bardakları, şekerlik, minik renkli mandallar ve tüm servis tabakları; Paşabahçe....
Çatal-kaşık takımı; Jumbo (2000 modeli)....
Kedili çatal bıçak aparatı; Bernardo...
Çay bardakları; Tantitoni, Koleksiyon Mobilya - Faruk Malhan "İstanbul" tasarımı....
Keten masa örtüsü; Çarşaf-iş (Şişli)...
Peçeteler ve runner; kayınvalidemin işleyip, çeyizime hediye etiği nadide parçalar.
Mini bakır tava; Kilis. (Esse'de de bulunuyor)
Minik kaseler; Ayşem'in, kayık şeklinde servis tabakları; Ülkü'nün hediyesi...